Przy okazji Grand Prix Malezji przygotowaliśmy dla Was garść ciekawostek związanych z rundą na torze Sepang.

Formuła 1 gości w Malezji nieprzerwanie od 1999 roku. Sepang International Circuit znajduje się około 60 kilometrów od centrum stolicy, Kuala Lumpur. Autorem pętli, mierzącej 5,543 km i składającej się z 15 zakrętów, jest etatowy architekt F1 – Hermann Tilke.

Rekordzistą toru jest Juan Pablo Montoya (Williams BMW), który podczas wyścigu w 2004 roku przejechał jedno okrążenie w czasie 1.34,223.

Na Sepang strefy DRS znajdują się na dwóch najdłuższych prostych. Pierwsza pomiędzy Zakrętami 14 i 15 (punkt detekcji przed Zakrętem 13), a druga na prostej startowej (punkt pomiaru odległości w Zakręcie 15). W trakcie wyścigu kierowcy pokonują 56 okrążeń, czyli przejeżdżają dystans wynoszący 310,408 km – najdłuższy w całym sezonie.

Pierwszą Grand Prix Malezji rozegrano w 1999 roku, jako przedostatni wyścig sezonu. Triumfatorem został Eddie Irvine, rywalizujący z Miką Häkkinenem o tytuł mistrza świata. Po wyścigu zdyskwalifikowano Irvine’a i drugiego na mecie Michaela Schumachera za nieregulaminowe owiewki za przednimi kołami. Ferrari odwołało się od tej decyzji i wykluczenie cofnięto – gdyby je utrzymano, Häkkinen zapewniłby sobie tytuł na jedną rundę przed końcem mistrzostw.

Do tej pory najczęściej na torze Sepang zwyciężała ekipa Ferrari. Czerwone samochody z logo Skaczącego Konika wygrywały pod Kuala Lumpur sześciokrotnie – po raz ostatni w 2012 roku, z Fernando Alonso w składzie. Hiszpan w sumie święcił triumfy w Malezji trzykrotnie – za każdym razem zwyciężał w barwach innej ekipy (w 2005 z Renault, w 2007 z McLarenem i przed dwoma laty z Ferrari). Po tyle samo zwycięstw mają na koncie Michael Schumacher (2000-2001, 2004) i Sebastian Vettel (2010-2011, 2013).

W piętnastu rozegranych do tej pory pod Kuala Lumpur wyścigach osiem razy wygrywali kierowcy ruszający z pole position. Skoro jesteśmy przy pierwszych pozycjach startowych, to w Malezji najczęściej sięgał po nie Michael Schumacher. Siedmiokrotny mistrz świata wygrywał czasówkę na Sepang pięć razy. Z aktualnie jeżdżących kierowców pole position zdobywali tutaj jeszcze Alonso, Felipe Massa, Vettel i Lewis Hamilton (po dwa razy) oraz Jenson Button (raz).

Aż siedmiokrotnie wyścigi o Grand Prix Malezji kończyły się dubletami – po dwa razy w wykonaniu Ferrari (1999, 2001) i Red Bulla (2010, 2013) oraz po razie Williamsa (2002), Renault (2006) i McLarena (2007).

Kto spędził najwięcej kilometrów na czele wyścigów o Grand Prix Malezji? Alonso, który w roli lidera nakręcił na licznik 937 km – o 122 km więcej od „Schumiego”. Trzeci na tej liście jest Vettel (715 km).

Niezwykle interesujący przebiegł miał wyścig w 2001 roku. Ferrari sięgnęło wtedy po dublet, po drodze kompromitując konkurencję. Po dwóch kółkach rozpętała się tropikalna burza i Michael Schumacher oraz Rubens Barrichello znaleźli się poza torem. Uratował ich samochód bezpieczeństwa i Ross Brawn (wówczas dyrektor techniczny Ferrari), który postawił na opony przejściowe. Konkurencja wybrała deszczówki, a ponieważ przestało padać, a neutralizacja się przeciągała, kierowcy włoskiej stajni z łatwością odnieśli podwójne zwycięstwo.

Grand Prix Malezji z 2003 roku zajmuje szczególne miejsce w wyścigowym CV aktualnych kierowców Ferrari. Alonso wywalczył bowiem wtedy swoje pierwsze pole position, a Kimi Räikkönen po raz pierwszy wygrał wyścig F1.

Sześć lat temu tor Sepang przyniósł mnóstwo radości polskim kibicom. Robert Kubica za kółkiem BMW Saubera F1.08 finiszował wówczas na drugiej pozycji, przegrywając jedynie z broniącym mistrzowskiego tytułu Räikkönenem.

W kolejnym sezonie z powodu gwałtownej ulewy kierowcy przejechali na Sepang tylko 31 okrążeń, czyli 171,833 km. Ponieważ nie pokonali 75% dystansu, przyznano im zaledwie połowę punktów. Zwycięstwo przypadło w udziale Jensonowi Buttonowi, reprezentującemu barwy stajni Rossa Brawna.

Przed rokiem głównym tematem rundy pod Kuala Lumpur okazała się afera „Multi-21”. Sebastian Vettel zignorował polecenie zespołu, zgodnie z którym miał ukończyć wyścig za Markiem Webberem i wyprzedził swojego australijskiego kolegę, odbierając mu pewną, wydawałoby się, wygraną. – Mark nie zasłużył na zwycięstwo – wyjaśnił swoją niesubordynację Niemiec.

GP Malezji 2013 w pigułce
Pole position: Sebastian Vettel (Red Bull) – 1.49,674
Najwyższa prędkość w kwalifikacjach: Adrian Sutil (Force India) – 307,1 km/h
Wyniki wyścigu:
1. Sebastian Vettel (Red Bull) 1:38.56,681 (188,231 km/h)
2. Mark Webber (Red Bull) +4,298
3. Lewis Hamilton (Mercedes) +12,181
Liczba pit stopów zwycięzcy: 4 (5, 22, 32 i 42 okr.)
Najkrótszy pit stop (od wjazdu do wyjazdu z alei serwisowej): Mark Webber (Red Bull) 20,736 (19 okr.)
Liderzy: 1-4 Vettel, 5-7 Webber, 8 Rosberg, 9-18 Webber, 19-22 Vettel, 23-30 Webber, 31-32 Vettel, 33-34 Button, 35-45 Webber, 46-56 Vettel
Najszybsze okrążenie: Sergio Pérez (McLaren) 1.39,199 (201,159 km/h)

Czas leci… Formuła 1 zadebiutowała na Sepang w 1999 roku. Wówczas było to mocno egzotyczne miejsce. Malezja była dopiero drugim azjatyckim krajem, który gościł Grand Prix.

W 1999 roku zdyskwalifikowano Irvine’a i Schumachera za nieregulaminowe wymiary deflektorów za przednimi kołami, ale apelacja Ferrari została uznana. Nie brakowało opinii, że była to decyzja podyktowana mało sportowymi względami: gdyby dyskwalifikacja została podtrzymana, mistrzowski tytuł już na Sepang zdobyłby Häkkinen. Ponieważ uznano odwołanie, walka o tytuł trwała do ostatniego wyścigu.

<
Zamieszanie po starcie do GP Malezji 2000.

Typowy obrazek dla tropikalnego klimatu Malezji.

W sezonie 2003 swoje pierwsze zwycięstwo w F1 odniół tu Räikkönen. Był to jego jedyny triumf w sezonie, który kierowca McLarena zakończył ze stratą zaledwie dwóch punktów do Schumachera.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here