Przymrużonym okiem: Alimenty, znak firmowy i ekspert

Koniec europejskiej części sezonu Formuły 1 przyniósł supremację Mercedesa, zamieszanie wokół przyszłości McLarena, Hondy i Fernando Alonso oraz kolejną porcję komentarzy dyżurnego krytykanta F1. Na te i inne sprawy zerkamy „przymrużonym okiem”.

Jeżeli ktoś miał jakiekolwiek złudzenia, która jednostka napędowa dzierży w F1 miano numeru jeden, to Monza brutalnie go z nich odarła. Lewis Hamilton i Valtteri Bottas zdemolowali swoją konkurencję o czym najlepiej świadczył 36-sekundowy rozziew dzielący Sebastiana Vettela od zwycięzcy w wyścigu trwającym godzinę i 15 minut. Zaryzykuję stwierdzenie, że przewaga Srebrnych Strzał na Autodromo Nazionale była na tyle duża, że Lewis i Valtteri sięgnęliby po dublet startując nawet z końca stawki… Chyba, że po drodze trafiliby na Maksa Verstappena, a taka szansa przecież istniała.

***
Supremacja fabrycznej ekipy to jedno, ale nie sposób pominąć tego, że w najlepszej dziewiątce zmieścili się wszyscy klienci firmy spod znaku trójramiennej gwiazdy. Moc niemieckiej hybrydy zdziałała na Monzy kilka cudów, wyrywając z przeciętności ekipę Williamsa i Lance’a Strolla, który w sobotę zszokował wszystkich występem w mokrych kwalifikacjach.

***
Z kolei lider Williamsa błyszczał jeszcze przed czasówką, podgrywając w alei serwisowej z synem Felipinho i kilkoma mechanikami w piłkę nożną. Esteban Ocon i Daniel Ricciardo, w oczekiwaniu na kwalifikacje, próbowali z kolei swych sił w roli operatorów kamer telewizyjnych. Jestem tylko ciekaw, czy łapali ostrość. Nie jest to bowiem takie proste. Nasz kolega Zbigniew wie o tym najlepiej, zwłaszcza kiedy przychodzi stanąć oko w oko z trzykrotnym mistrzem świata. Ręka drży, oko gubi ostrość, włosy stają dęba, w gardle susza. Jednym słowem nerwówka.

***
Pozostając jeszcze przy panach z Williamsa, przypomnijmy że Stroll został we Włoszech najmłodszym kierowcą w dziejach F1, który startował z pierwszej linii. Dzięki Lewis, że jesteś, bo strach pomyśleć z jakimi statystykami musielibyśmy sobie bez Ciebie radzić.

***
A propos Lewisa, pamiętacie kiedy poprzednio Anglik był samodzielnym liderem mistrzostw świata? Tak, tak, przed rokiem po wyścigu na Monzy. Miejmy nadzieję, że Hamilton nie jest przesądny, bo wiadomo, jak wtedy się to skończyło.

***
Przesądów nie musi się obawiać Bottas, który na Autodromo Nazionale został idealnym numerem dwa, finiszując za Hamiltonem i odbierając Sebastianowi Vettelowi punkty. Nowy kontrakt coraz bliżej? Najprawdopodobniej, ale tylko na rok. Coś mi mówi, że Jos Verstappen nie spotkał się z Toto Wolffem, żeby pogadać o pogodzie.

***
Warto pamiętać, że w grze o tytuły języczkiem u wagi mogą okazać się kierowcy Red Bulla. We Włoszech, ze względu na strategiczną wymianę jednostek napędowych, nie mieli ku temu okazji, ale w kolejnych wyścigach jak najbardziej. Oczyma wyobraźni już sobie to wyobrażam, jak Daniel i Max przyprawiają głównych pretendentów do korony o potężny ból głowy. Przy okazji, ciekawe dlaczego Christian Horner postawił w tej batalii na Vettela…

***
Na podobną rolę nie może liczyć Fernando Alonso, który z wypiekami na twarzy czeka na silniki Renault w swoim McLarenie. Wygląda na to, że wkrótce jego marzenia staną się faktem. Jeśli wierzyć sobotnim doniesieniom, złożył się już pierwszy element decydującej o wszystkim układanki, przewidujący transfer Carlosa Sainza do fabrycznej ekipy Renault. Chodzi o przyszły sezon, ale mówi się, że zmiana barw może nastąpić już w Malezji. Teraz trzeba poczekać na umowę Toro Rosso z Hondą, wspartą jakimś zastrzykiem finansowym oraz Nobuharu Matsushitą w pakiecie, a także kontraktem McLarena z Renault.

***
Zastanawiam się, jak McLaren poradzi sobie z gigantyczną dziurą budżetową, powstałą wskutek rozwodu z Hondą. No i czy w grę wchodzą również alimenty? To po pierwsze i drugie. Po trzecie jestem ciekaw, czy stajnia z Woking reklamująca ostatnio głównie siebie i Hondę zdoła pozyskać jakiego sponsora z prawdziwego zdarzenia. Jeśli nie, to powiedzenie, że król jest nagi, może nabrać całkiem nowego znaczenia.

***
Co do owych milionów, które Honda wnosi do budżetu McLarena, Scuderii Toro Rosso (o ile Red Bull nie pozbędzie się juniorskiej stajni) też pewnie coś skapnie, aczkolwiek w grę wchodzi zapewne liczba z jednym zerem mniej. Zagadkę stanowi to, co będzie na początku. Miejmy nadzieję, że nie biblijny chaos, który w McLarenie przyjął formę permanentną.

***
Swoją drogą Fernando Alonso jest bezdyskusyjnym mistrzem nietrafionych decyzji. Nie chcę już wyliczać, ile razy Hiszpan trafiał kulą w płot przy wyborze nowego pracodawcy, bo jak wiadomo często przypomina to wróżenie z fusów albo wynika z konieczności. Można by było pomyśleć „biedny Fernando”, gdyby nie fakt, że bicampeon z Oviedo coś tam ostatnio wspominał o karmie. Strach się bać, cóż takiego nawywijał w poprzednich wcieleniach…

***
Prawo karmy szczególnie intensywnie daje w tym sezonie o sobie znać także Verstappenowi. Jak nie awaria, to incydent na torze. Na Monzy miała miejsce nawet mała kumulacja, ale młody Holender i tak miał szczęście – w końcu z trzech starć tylko jedno zakończyło się nadprogramową wizytą w alei serwisowej. W tym wypadku może być już chyba tylko lepiej.

***
Po drugiej stronie garażu Red Bulla mamy za to dziecko szczęścia. Już nie takie małe, ale jednak. Czy można się temu jednak w ogóle dziwić, skoro Dan przez cały czas emanuje pozytywną energią?

***
Trzeba przyznać, że Australijczyk uczynił ze swojego zniewalającego uśmiechu znak firmowy. Podobnie jak kiedyś Emerson Fittipaldi z bokobrodów, Harald Ertl z brody i wąsów czy Nigel Mansell z tych ostatnich [oraz z brwi – przyp. M.S.]. Nie ma wątpliwości, że tej klawiatury nie sposób pomylić z jakąkolwiek inną i za jakiś czas, gdy będziemy wspominać wspaniałą karierę Ricciardo nie obejdzie się bez komentarzy w stylu: „a pamiętasz ten uśmiech”?

***
Robert Kubica komentował wyścig na Monzy dla włoskiej stacji telewizyjnej. Koledzy komentatorzy byli zachwyceni. Co do nas, wolelibyśmy komentować popisy Roberta za kierownicą samochodu F1. W związku z tym zaciskamy kciuki i tak trzymamy. Potem zaciskamy znowu, ale już w innej intencji.

***
Polak swoim fachowym okiem dostrzegł po wyścigu, że „Sebastian był zadziwiająco spokojny po porażce w świątyni Ferrari, więc zapewne wie coś więcej” – odnośnie perspektywicznych szans włoskiej stajni, rzecz jasna.

***
Najwyraźniej Robert mierzy swoją miarką – bo wnioskując z sygnałów, które sam wysyłał, to on też coś wie, ale nie powie. Przynajmniej na razie. To nic, poczekamy.

***
Na koniec Jacques Villeneuve. Z cyklu codziennie jakiś – z akcentem na jakiś – komentarz, Kanadyjczyk pozwolił sobie na kilka słów na temat Robert Kubicy. Muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem. Serio! Mam wrażenie, że jeśli mowa o wstydzie, Gilles – gdyby żył – mógłby w tej sytuacji coś o tym powiedzieć. Najwyraźniej Jacques nie zna przysłowia, że mowa jest srebrem, ale milczenie złotem.