Za nami 999 wyścigów zaliczanych do wyścigowych mistrzostw świata kierowców. Dlaczego nie 999 Grand Prix albo 999 wyścigów Formuły 1? O tym w osobnym tekście, a na razie zapraszam na solidną porcję statystycznych ciekawostek z niespełna siedmiu dekad rywalizacji na torach całego świata.
972 wyścigi – w tylu wystartowała ekipa Ferrari. Kolejne zespoły w tym zestawieniu to McLaren (844) i Williams (713).
772 kierowców wystartowało w co najmniej jednym wyścigu zaliczanym do mistrzostw świata (wliczając zawodników startujących w Indianapolis 500).
601,832 km to najdłuższy dystans wyścigu (pomijając Indianapolis 500 – 804,672 km) – GP Francji 1951, 77 okrążeń toru Reims.
383 starty zaliczył zespół Arrows, nie odnosząc żadnego zwycięstwa. Przynajmniej zdobywali podia, w przeciwieństwie do drugiej na liście ekipy Minardi (340 starty, najlepszy wynik to P4).
378 km/h to najwyższa prędkość maksymalna odnotowana podczas wyścigowego weekendu – Valtteri Bottas w kwalifikacjach do GP Europy 2016.
322 starty zaliczył Rubens Barrichello. Za nim na liście wszech czasów widnieją Fernando Alonso (311), Michael Schumacher i Jenson Button (po 306) oraz Kimi Räikkönen (293).
254 razy w wynikach wyścigu został sklasyfikowany Fernando Alonso (na 311 startów).
208 startów bez ani jednego zwycięstwa zaliczył Andrea de Cesaris – rekordzista w tej kategorii. Podium uzupełniają Nick Heidfeld (183) i Martin Brundle (158).
183 okrążenia przejechane na czele stawki, ale ani jednego zwycięstwa – taki bilans ma Chris Amon.
161 startów bez ani jednego pole position to rekord, który dzierży Johnny Herbert (najlepsza pozycja startowa: P4). Podium uzupełniają Martin Brundle (158 startów i P3) oraz Sergio Pérez (157 startów i P4).
161 oficjalnych manewrów wyprzedzania zanotowano w GP Chin 2016. W deszczowych warunkach rekord to 144 manewry w GP Brazylii 2012.
158 startów bez ani jednego miejsca na podium to osiągnięcie Nico Hülkenberga. Wyraźnie wyprzedza Adriana Sutila (128) i Pierluigiego Martiniego (119).
155 podiów to rekord Michaela Schumachera. Kolejni zawodnicy w tym zestawieniu to Lewis Hamilton (136) i Sebastian Vettel (111).
148 razy (w 208 startach) wyścigów do mety nie dojeżdżał Andrea de Cesaris – w tym 22 razy z rzędu, a także 16 razy w sezonie (w 1987 roku, na 16 wyścigów – chociaż w GP Austrii został sklasyfikowany na P3, mimo że zabrakło mu paliwa i mety nie minął).
130 wyścigów przejechał Mark Webber, zanim odniósł swoje pierwsze zwycięstwo: w GP Niemiec 2009.
107 kierowców wygrywało rundy mistrzostw świata (w tym dziesięciu tylko Indianapolis 500).
104 wyścigi jako zespołowi partnerzy przejechali Michael Schumacher i Rubens Barrichello (Ferrari, w latach 2000-2005).
91 zwycięstw to aktualny rekord Formuły 1, autorstwa Michaela Schumachera.
88 pit stopów (najwięcej) wykonano w GP Węgier 2011.
84 pole position ma na koncie Lewis Hamilton – to aktualny rekord.
83 dublety ma na koncie ekipa Ferrari – kolejni na liście to McLaren (47), Mercedes (46), Williams (33) i Red Bull (17).
77 najszybszych okrążeń to rekord autorstwa Michaela Schumachera. Drugi na liście Kimi Räikkönen ma ich 46, na trzecim miejscu są ex aequo Alain Prost i Lewis Hamilton (po 41).
73 różne tory gościły rundy mistrzostw świata – w tym dziesięć po jednym razie, a najwięcej razy ścigano się na Monzy (68).
70 razy w jednym sezonie (2012) rywale wyprzedzali Charles’a Pica – to oczywiście rekord.
62 starty z rzędu bez ani jednego punktu to rekordowa passa w wykonaniu Heikkiego Kovalainena.
56 startów bez ani jednego punktu zaliczyły ekipy HRT i Caterham.
53 lata i 249 dni to wiek najstarszego zdobywcy punktów: Philippe Étancelin w GP Włoch 1950.
53 lata i 22 dni miał Luigi Fagioli, gdy dzielił zwycięstwo w GP Francji 1951 z Juanem Manuelem Fangio. To jednocześnie najstarszy zdobywca miejsca na podium.
50 startów i ani jednego punktu – autorem tego rekordu jest Luca Badoer.
47 lat i 79 dni to wiek najstarszego zdobywcy pole position – Giuseppe Farina w GP Argentyny 1954.
46 lat i 263 dni – średni wiek najstarszego podium w historii: GP Szwajcarii 1950 (Giuseppe Farina, Luigi Fagioli, Louis Rosier).
46 lat i 209 dni miał Juan Manuel Fangio, gdy jako najstarszy kierowca w historii ustanawiał najlepszy czas okrążenia w GP Argentyny 1958.
45 trzecich miejsc ma na koncie Kimi Räikkönen.
43 drugie lokaty to rekord należący do Michaela Schumachera.
41 razy z rzędu sklasyfikowany w wyścigach był Nick Heidfeld (od GP Francji 2007 do GP Włoch 2009).
40 krajów miało swoich reprezentantów w wyścigowych mistrzostwach świata: najwięcej Wielka Brytania (146 – pomijając Amerykanów startujących tylko w Indianapolis 500); najmniej – po jednym – Polska, Czechy, Węgry, Indonezja, Malezja, Chile, Liechtenstein i Maroko (uwzględniamy tylko kierowców, którzy wystartowali w co najmniej jednym wyścigu).
40 oficjalnych zmian lidera odnotowano w GP Włoch 1965.
34 – największa liczba kierowców na starcie, w GP Niemiec 1953.
33 razy z rzędu Lewis Hamilton finiszował w punktach – jego seria trwała od GP Japonii 2016 do GP Francji 2018.
27 – liczba różnych torów, na których Lewis Hamilton zdobywał pole position.
26 – liczba różnych torów, na których zwyciężał Lewis Hamilton.
25,579 km – najdłuższy tor, na którym gościły mistrzostwa świata. Na drogowej pętli wokół Pescary ścigano się raz, w GP Pescary 1957.
24 miejsce w GP Europy 2011 zajął Narain Karthikeyan – jedyny raz w tak licznej stawce sklasyfikowano wszystkich startujących kierowców, żaden inny zawodnik nie może pochwalić się ukończeniem wyścigu na tej pozycji.
24 pole position z rzędu zdobył Williams w okresie od GP Francji 1992 do GP Japonii 1993.
23 lata i 350 dni – średni wiek najmłodszego podium w historii: GP Włoch 2008 (Sebastian Vettel, Heikki Kovalainen, Robert Kubica)
23 lata i 134 dni – najmłodszy w historii mistrz świata (Sebastian Vettel, sezon 2010).
22 kraje mogą pochwalić się zwycięstwami w Grand Prix – najwięcej triumfatorów ma Wielka Brytania (19 kierowców wygrało łącznie 278 wyścigów), najmniej Polska i Wenezuela (po jednym kierowcy i jednym zwycięstwie).
21 lat i 72 dni miał Sebastian Vettel, gdy zdobywał pole position w GP Włoch 2008.
19 lat i 44 dni – wiek najmłodszego w historii autora najlepszego czasu okrążenia (Max Verstappen w GP Brazylii 2016).
18 lat i 228 dni to wiek najmłodszego zwycięzcy – Max Verstappen w GP Hiszpanii 2016. Przy okazji to także wiek najmłodszego zdobywcy podium – w pierwszej dziesiątce tego zestawienia jest aż siedmiu aktualnych kierowców (Verstappen, Lance Stroll, Sebastian Vettel, Daniił Kwiat, Kevin Magnussen, Charles Leclerc i Robert Kubica). Siódmy jest Fernando Alonso, a pierwszą dziesiątkę zamykają Ralf Schumacher i Elio de Angelis.
17 lat i 180 dni miał Max Verstappen, gdy w swoim drugim starcie – GP Malezji 2015 – po raz pierwszy zdobył punkty. Kolejne cztery miejsca również zajmują aktywni zawodnicy: Lance Stroll, Lando Norris, Daniił Kwiat i Sebastian Vettel.
17 podiów w 17 wyścigach to bilans Michaela Schumachera z sezonu 2002 – w tym 11 wizyt na najwyższym stopniu.
16 zwycięstw Stirlinga Mossa to najlepsze osiągnięcie wśród kierowców, którzy nigdy nie zdobyli mistrzowskiego tytułu.
16 mistrzowskich tytułów ma na koncie Ferrari – kolejne ekipy na liście to Williams (9) i McLaren (8).
15 wizyt na podium przed odniesieniem pierwszego zwycięstwa zaliczyli aż czterej kierowcy: Jean Alesi, Mika Häkkinen, Eddie Irvine i Patrick Depailler.
14 razy Claudio Langes bezskutecznie próbował zakwalifikować się do wyścigu i nie wystartował ani razu.
13 podiów, ale ani jednego zwycięstwa – to rekord Nicka Heidfelda. Za nim plasują się Stefan Johansson (12), Chris Amon (11) i Romain Grosjean (10).
11 kierowców wygrywało wyścigi w sezonie 1982, liczącym zaledwie 16 rund.
10 zwycięstw w sezonie, w którym mistrzowski tytuł zdobył ktoś inny – to osiągnięcie Lewisa Hamiltona z sezonu 2016.
10 kar w sezonie 2014 otrzymał Pastor Maldonado.
9 producentów opon zaopatrywało w swoje produkty samochody F1: Pirelli, Goodyear, Bridgestone, Michelin, Dunlop, Firestone, Continental, Englebert i Avon. Najwięcej w jednym sezonie – aż sześciu, w 1954 i 1958 roku.
9 sekund po rozpoczęciu oficjalnej kariery w F1 pierwszą karę otrzymał Sebastian Vettel (przekroczenie prędkości przy pierwszym wyjeździe na tor w piątkowym treningu, GP Turcji 2006).
8 wyścigów, w których sklasyfikowano wszystkich startujących kierowców – w tym po dwa razy w GP Japonii (2015, 2016) oraz GP Chin (2016, 2018).
8 „wielkich szlemów” – zwycięstwo po starcie z pole position, prowadzenie przez cały dystans i najlepszy czas okrążenia – wywalczył w swojej karierze Jim Clark. Drugie miejsce na liście zajmują Alberto Ascari, Michael Schumacher i Lewis Hamilton (po pięć).
7 – rekord w liczbie mistrzowskich tytułów wśród kierowców. Dzierży go Michael Schumacher, czempion w latach 1994-95 (Benetton) oraz 2000-04 (Ferrari).
6 – tylu kierowców z mistrzowskimi tytułami na koncie rywalizowało w sezonie 2012 (Sebastian Vettel, Jenson Button, Lewis Hamilton, Kimi Räikkönen, Fernando Alonso, Michael Schumacher).
5 kobiet próbowało swoich sił w mistrzostwach świata. Starty na koncie mają tylko dwie: Maria Teresa de Filippis (lata 50.) i Lella Lombardi (lata 70.). Na kwalifikacjach swój udział w rundach czempionatu kończyły Divina Galica (lata 70.), Desiré Wilson (sezon 1980) i Giovanna Amati (sezon 1992). Szósta pani – Susie Wolff (z domu Stoddart) – w latach 2014-2015 brała udział w piątkowych sesjach treningowych, w barwach Williamsa.
5 pole position bez ani jednego zwycięstwa to bilans Chrisa Amona – a 5 zwycięstw bez ani jednego pole position ma na koncie Max Verstappen.
5 razy przyznano połowę punktów, w przypadku pokonania przez zwycięzcę mniej niż 75% planowanego dystansu: w GP Hiszpanii 1975 (wypadek Rolfa Stommelena), GP Austrii 1975 (deszcz), GP Monako 1984 (deszcz), GP Australii 1991 (deszcz), GP Malezji 2009 (deszcz).
4 kierowcy Formuły 1 nosili nazwisko Taylor – Henry, John, Mike i Trevor. Piąty – Dennis – nie przebrnął przez kwalifikacje w swojej jedynej próbie, w GP Wielkiej Brytanii 1959. W tym samym weekendzie na torze znalazło się łącznie czterech Taylorów – poza Johnem, który jeździł w połowie lat 60.
3,186 km to długość najkrótszego toru – Zeltweg, gdzie rozegrano jedną rundę mistrzostw świata (GP Austrii 1964).
3 kierowców minęło linię mety w GP Monako 1996, w wyścigu sklasyfikowano siedmiu zawodników.
3 kary w jednym wyścigu zarobił Pastor Maldonado (GP Węgier 2015).
3 razy zwycięski samochód prowadziło dwóch kierowców (można było tak robić w latach 50., punkty dzielono po równo między zawodników – zdarzało się, że w jednym aucie zasiadało ich aż trzech): Juan Manuel Fangio i Luigi Fagioli w GP Francji 1951, Juan Manuel Fangio i Luigi Musso w GP Argentyny 1956 oraz Tony Brooks i Stirling Moss w GP Wielkiej Brytanii 1957.
2 pary ojciec-syn mogą pochwalić się mistrzowskimi tytułami: to Graham i Damon Hill oraz Keke i Nico Rosberg.
1 – tylu reprezentantów w Formule 1 miało osiem krajów: Czechy, Węgry, Indonezja, Malezja, Chile, Liechtenstein i Maroko, no i Polska.
0,75 litra – maksymalna pojemność silników doładowanych w latach 1954-1960. Żaden konstruktor nie korzystał z takiego rozwiązania.
0,5 punktu – to dorobek kobiet w mistrzostwach świata. Lella Lombardi została sklasyfikowana na szóstym miejscu w przerwanej po tragicznym wypadku GP Hiszpanii 1975 – a ta lokata była wówczas nagradzana jednym punktem. Nie przejechano 75% dystansu, więc zawodnikom – i zawodniczce – przyznano połowę należnych punktów.
0,14 punktu – taką premię za uzyskanie najlepszego czasu okrążenia w GP Wielkiej Brytanii 1954 uzyskało siedmiu kierowców: Juan Manuel Fangio, Stirling Moss, José Froilán González, Mike Hawthorn, Jean Behra, Alberto Ascari i Onofre Marimón. Mierzono czas z dokładnością do jednej dziesiątej, więc siedmiu wspaniałych musiało podzielić się należnym za ten wyczyn punktem. Dla Jeana Behry była to jedyna zdobycz punktowa w całym sezonie.
0,01 sekundy to najmniejsza różnica na mecie pomiędzy zwycięzcą (Peter Gethin) i zdobywcą drugiej lokaty (Ronnie Peterson) – GP Włoch 1971.
0,000 sekundy – tyle dzieliło pierwszych trzech kierowców w kwalifikacjach do GP Europy 1997 na torze Jerez de la Frontera. Michael Schumacher (Ferrari) oraz Jacques Villeneuve i Heinz-Harald Frentzen (obaj Williams) wykręcili identyczne czasy, z dokładnością do jednej tysięcznej sekundy.
0 oficjalnych manewrów wyprzedzania odnotowano w czterech wyścigach: GP Monako 2003, GP USA 2005, GP Europy 2009 oraz GP Rosji 2017.
Mikołaju, super zestawienie 🙂
Ciekawy jestem czy prowadzisz takie statystyki czy znalazłeś w Archiwum FIA? 🙂
Kompilacja z różnych źródeł 🙂
Suuuuper! Za to kocham Sokolim Okiem 🙂
62 starty bez ani jednego punktu to rekordowa passa w wykonaniu Heikkiego Kovalainena
50 startów i ani jednego punktu – autorem tego rekordu jest Luca Badoer.
jaka jest tutaj różnica ?
Już doprecyzowane: u Kovalainena chodzi o passę wyścigów z rzędu, Badoer w całej karierze.
Te 70 wyprzedzeń w jednym sezonie przy formie Williamsa może być szybko pobite ?
Ciężko być wyprzedzonym startując z ostatniego miejsca 😀
Bo podejrzewam że dublowanie się nie liczy…
Tam chyba najmlodsze pp powinno być 2008 a nie 2009
Do końca roku Kimi Raikkonen zrówna się z Rubensem Barichello pod względem ilości startów.
Jeszcze nad jedną liczbą się zastanawiam: ilu kierowców zginęło podczas GP? I ilu w ogóle w F1, na treningach, testach, kwalifikacjach etc. Tragiczna statystyka, ale na pewno ktoś to policzył.
Jak zawsze super artykuł 🙂 Mikołaj. Nie jak inne serwisy dają po zdaniu i już jest artykuł.
Tak, bardzo ciekawe zestawienia, milo sie czyta.
Dodam swoja statystyke 39 GP obejrzanych na zywo na 6 roznych torach.
6 – najmniejsza (chyba) liczba bolidów która wystartowała do GP (USA 2005)