Pierwszy raz

Dokładnie trzynaście lat temu Robert Kubica po raz pierwszy w życiu poprowadził samochód Formuły 1. Wystarczyło 41 okrążeń toru pod Barceloną – jeszcze w starej konfiguracji, z niszczącym karki debiutantów ostatnim zakrętem, którego wtedy nie poprzedzała szykana – by inżynierowie mistrzowskiej wówczas ekipy Renault zaniemówili. Zresztą trudno się mówi, zbierając szczękę z podłogi.

Debiutant zaskoczył szybkością, ale przede wszystkim dojrzałością i spokojem za kierownicą mistrzowskiego Renault R25. To był dziwny okres: Formuła 1 przesiadała się właśnie z trzylitrowych silników V10 na jednostki V8 o pojemności 2,4 litra. Podczas jednego z pierwszych testów po sezonie 2005 zespół Renault korzystał z silnika V10, ale dwa cylindry były elektronicznie „odcięte”. Mimo to moc i możliwości były niesamowite na tle czegokolwiek, czym Robert poprzednio jeździł – a dodatkowo podczas jednego z wyjazdów system odłączenia cylindrów nie zadziałał od razu…

Na gorąco Robert komentował, że największe wrażenie zrobiła na nim nie tylko różnica w osiągach między maszyną F1 i World Series by Renault – czy także GP2, którą testował kilka tygodni wcześniej – ale też liczba osób uwijających się wokół wyścigówki. Zaskoczyła go z kolei kierownica – miesiąc przed jazdami, podczas przymiarki fotela, dostał instrukcję obsługi, ale w dniu testu okazało się, że w użyciu będzie starsza wersja, o zupełnie innym układzie przycisków.

– Z jednej strony sam przekonałem się, jak to jest jeździć wyścigówką Formuły 1 – mówił Robert w Barcelonie. – Poza tym myślę, że udowodniłem obserwatorom, że potrafię jeździć szybko i bezbłędnie. W końcu podczas pierwszego kontaktu z samochodem F1, po przejechaniu niecałych 200 kilometrów, osiągnąłem lepszy czas niż jeżdżący tego samego dnia i w takich samych warunkach etatowy kierowca testowy Renault, Franck Montagny. Przy czym ja „zmarnowałem” pierwsze kilkanaście okrążeń po prostu na naukę jazdy takim samochodem, no i zużyłem tylko jeden komplet nowych opon. Franck miał cztery komplety, a za kółkiem samochodu F1 okrążył już kulę ziemską, a nie pokonał dystans z Krakowa do Opola.

Ostatecznie Renault po raz drugi wypuściło Roberta z rąk. Flavio Briatore po latach uznaje to za swoją największą porażkę w sportowym życiu w Formule 1. Nieco więcej o politycznych kulisach opowiadał mi kilka lat temu Pat Symonds (polecam kliknąć TUTAJ), który wspominał też o ogromnym wrażeniu, jakie na inżynierach wywarł wówczas młody debiutant. – Wyglądało na to, że szybka jazda samochodem Formuły 1 nie wymaga od niego żadnego wysiłku – mówił Symonds. – Miał wystarczająco dużo talentu, żeby wygrać wiele, wiele wyścigów i wystarczająco dużo inteligencji, by zostać mistrzem świata.

Test miał być jedynie rutynową nagrodą za zdobycie mistrzowskiego tytułu w World Series by Renault, ale mimo politycznych machinacji w Renault stał się przepustką do kariery. Mario Theissen i ludzie z BMW Sauber nie wypuścili z rąk zawodnika, który zaimponował im także w słynnym ulicznym wyścigu F3 w Makau. Po drodze trzeba było tylko trochę oszukać rzeczywistość i zaniżyć wzrost kierowcy, ale to już zupełnie inna historia…